ତିନୋଟି କବିତା – ସୁକାନ୍ତ ଖଣ୍ଡା

୧ମ କବିତା
ସାବୁନ
ନିଜେ ଧିରେଧିରେ ଶେଷ ହେଉଯାଏ
ଦୁନିଆକୁ ସ୍ବଚ୍ଛ କରି
ଦୁଃଖ କରେ ନାହିଁ ତ୍ଯ।ଗ ତା’ ମହାନ
ଯାଇଥାଏ ପଛେ ମରି।

୨ୟ କବିତା
ତେଲ
ମଞ୍ଜିର ହୃଦୟ ପେଶି ହେବା ପରେ
ଯେଉଁ ରସ ଆସିଥାଏ
ସିଏ ଦୁନିଆକୁ ମହତ କାମରେ
ସର୍ବଦା ଯୋଗେଇଥାଏ।

୩ୟ କବିତା
ଜଳ
ଜଳ ହିଁ ଜୀବନ ମହୀର ବହିରେ
ସ୍ନ।ନ ଶୌଚ ଆଦି ପାଇଁ
ସାବୁନ ତେଲକୁ ସହଯୋଗ କରି
ସେବାକୁ ଯୋଗାଉ ଥାଇ।

ସୁକାନ୍ତ ଖଣ୍ଡା
ଶିକ୍ଷକ ମକାଶୁଖିଲା ପ୍ରାଥମିକ ବିଦ୍ଯାଳୟ ,ପୋ-ଚକ୍ରଧରପୁର ଭା-ହରିଚନ୍ଦନପୁର ଜି-କେନ୍ଦୁଝର ପି-୭୫୮୦୨୮